Reflection sa "Minsan sa Isang taon"

    Ang dokumentaryo ay nag-uusap tungkol sa isang lugar na malayo sa  lungsod, kung saan ginagawa ang abaca. Isa sa isang taon lang sila nagpo-produce which means isa sa isang taon din sila kumikita. Ang pag gawa nang abaca ay talagang hirap para sa kanila aside sa isang taon lang ito magawa, hirap din sa serbisyo sa pagawa, mag hihintay para magawa, mga diskarte para mabenta at maliit na kita. Kaya’t mahirap sila sa kanilang parte pero namumuhay parin sila nang mapayapa

Mula sa kanilang sitwasyon ay nabubuhay sila ng mahirap ngunit nagagawa pa rin nilang maging masaya sa kung anong meron sila. Kahit na kamote lang ang kanilang pagkain araw-araw kaya padin nila mamuhay ng ganyan. Kahit din higpit na ang kanilang produksyon na abaca dahil sa pag unti-unting ng mga puno sa kanilang probinsya. Pero patuloy pa rin silang nagsisikap para mabuhay kahit unti lang ang matangap nilang biyaya.

Nagulat ako at saludo ako sa kanilang pagsusumikap sa kabila ng hirap ng trabaho ay masaya pa rin sila sa mga natanggap nila kahit mas deserve nila yung anong dapat nilang deserve. Ang na tutunan ko sa dokumentasyon ay dapat ako maging masaya sa ano mang matanggap ko, maliit man ko malaki basta dapat ko talaga magsikap muna. Dapat ko din alagaan ang produksyon ko kapag meron man sa darating panahon, kasi kapag hindi baka palpak na at hindi na umunlad pa ang aking produksyon. Sa daming dami pang matutunan sa dokumentasyon, maging masipag, alam mag diskarte at maging masaya kung anong meron ay ika’y ma buhay nang hindi magulo.